Παρασκευή 31 Οκτωβρίου 2014

Οἱ μπερντέδες

Καὶ τὰ χέρια σου σφιγγόντουσαν
στὸ κορμί μου γύρω-γύρω
κι ἔπινα μὲς ἀπ᾿ τὰ χείλη σου
γλυκειὰν ἄχνα σὰν τὸ μύρο.

Κι ἔπινα μὲς ἀπ᾿ τὰ χείλη σου
γλυκειὰν ἄχνα σὰν τὸ μύρα
κι ἦταν ἄσπρο τὸ κρεβάτι μας
κι οἱ μπερντέδες σὰν πορφύρα.

Ἦσαν οἱ μπερντέδες κόκκινοι
κι ἦταν ἄσπρο τὸ κρεβάτι.
Κι ὅλο λίγωνε, κι ὅλο μέλωνε
τὸ γλυκό, γλυκό σου μάτι.

Κι ἔτσι, ἀγάπη μου, σὲ γλέντησα
κι ἔτσι τὴ γλυκάδα σου ἤπια,
μέσα στ᾿ ἄνομα ἀγκαλιάσματα,
τὰ ἄνομα τὰ καρδιοχτύπια.

Κι ἀπ᾿ τὴ γλύκα ποθοπλάνταζε
τὸ κορμί σου καὶ τὸ μάτι
κι ἦσαν οἱ μπερντέδες κόκκινοι
κι ἦταν ἄσπρο τὸ κρεβάτι.



Ο Ναπολέων Λαπαθιώτης γεννήθηκε στις 31 Οκτωβρίου 1888 


Η φωτογραφία από το βιβλίο του Τ.Κόρφη για τον Λαπαθιώτη, έκδοση ΠΡΟΣΠΕΡΟΣ1985 

3 σχόλια:

Γιαγιά Αντιγόνη είπε...

Τσαλαπετεινέ μου, ευχαριστώ που επαναφέρεις στη μνήμη μου ξεχασμένους ποιητές!
Φοβάμαι πως χάνω τη μνήμη μου....
Να είσαι καλά!!!

Τσαλαπετεινός είπε...

Γιαγιά Αντιγόνη : Ο καθένας μας θα θυμίζει κάτι στον άλλον. Το ένα χέρι νίβει τ` άλλο...Και για τη μνήμη ισχύει.

Καλό μας μήνα!

ολα θα πανε καλα... είπε...

Γεια σου, Τσαλαπετεινέ. Ένας παραγκωνισμένος μεγάλος ποιητής - δε γνωρίζουν πολλά οι μαθητές, αλλά και οι φοιτητές, γι' αυτόν. Τον αγαπώ πολύ μαζί με τον Γ. Σαραντάρη.
Να είσαι καλά!