Τρίτη 25 Μαρτίου 2014

Μάρκος Μέσκος, βραβείο ποίησης



Σήματα
V
Πεινασμένος ο λόγος που καρτερεί σιωπηλά
λέξεις που σημαίνουν λέξεις που δεν σπιθοβολούν
λέξεις που εγείρονται να μιλήσουν πάλι βιαστικά
μην τάχα δεν προλάβουν…


Από τη συλλογή “Τα Λύτρα”, εκδ. Γαβριηλίδης, 2012.





Τι σημαίνει γίνομαι ποίημα;

Αυτή η καταφυγή στο ποίημα, αυτή η συνήθεια της αγάπης που είναι η ποίηση. Γιατί, μην ξεχνάμε, η ποίηση είναι κυρίως προσφορά, είναι τα τίμια δώρα, τα πρόσφορα, ενώ η πεζογραφία έχει άλλες διαστάσεις. Είναι περισσότερο δημόσιος λόγος και πιο αποτελεσματικός. Η ποίηση έχει μακροπρόθεσμες δυνάμεις, θα δράσει στο μέλλον, ενδεχομένως, και χωράει στο διάστημα που περνάμε από τη μια εποχή στην άλλη, εάν μείνει κάτι απ' αυτή. Αν δεν έχει τις αρετές από μόνο του το ποίημα, δεν μένει τίποτα, σκορπίζει, γίνεται στάχτη. υνέντευξη στην Πόλυ Κρημιώτη που δημοσιεύτηκε στην Αυγή στις 7.10.2013)


Η σύγκρουση ή προδοσία βάρυνε περισσότερο την «πέτρα» σας;

Η σύγκρουση λιγοστεύει την πέτρα, ενώ η προδοσία καρφώνει την ψυχή. Μνήμη ζωής την κατέχω από παιδί. Θυμάμαι τον κόσμο από τα πέντε μου. Δέκα χρόνια μετά συνδαύλιζε την ψυχή μου και η συνείδηση. Γιατί, όσα είδα, άκουσα και βίωσα ήταν αυτά που ολοκλήρωσαν τη συνείδησή μου και που έγιναν η αιτία να πάρω τους δρόμους της επιλογής μου. Αυτούς, των ταπεινών και καταφρονεμένων, των «ηττημένων», της δυστυχίας των μειονοτήτων και του κοινωνικού περιθωρίου.
(Συνέντευξη στη Γιώτα Μυρτσιώτη στη Καθημερινή 1.3.2014)




Απονέμεται, κατά πλειοψηφία, στον Μάρκο Μέσκο για το έργο του με τίτλο «Τα λύτρα», εκδόσεις Γαβριηλίδης.

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Κι' άλλο βραβείο ποίησης? Εχουμε "πήξει" στά βραβεία ποίησης...πουθενά αλλού κάνα βραβείο (στήν επιστήμη π.χ)θά πάρουμε?
γιώργος

Ανώνυμος είπε...

Μάρκος Μέσκος: στον Ενικό και Πληθυντικό ψίθυρο (XLI)
XLI

Πλην των ταλαντούχων δημιουργών υπάρχουν και οι ταλαντούχοι δύσκολοι αναγνώστες (ας μην το ξεχνούμε). Που κινητοποιούν το κείμενο βοηθώντας και τον δικό τους κόσμο.

Υπάρχει λοιπόν μια περίεργη και περίτεχνη σχέση ανάμεσα στην Ποίηση και τον εραστή αναγνώστη.
Σχέση διαρκούς αναφοράς εκατέρωθεν, ιερή, πολλαπλή. Αν είναι επιπόλαιη δεν μετράει.

(Από το βιβλίο στον Ενικό και Πληθυντικό ψίθυρο (2009) του Μάρκου Μέσκου)


Λατρεύω το Μάρκο Μέσκο, ακόμα κι αν είχε γράψει μόνο αυτές τις σκέψεις -στίχους.
Χαίρομαι που τον μνημονεύετε.
Και που βραβεύτηκε. Είναι κι αυτό Κάτι.

κ.κ.

Τσαλαπετεινός είπε...

Γιώργος: Δε φαντάζομαι ότι περιμένετε απάντηση.

Τσαλαπετεινός είπε...

κ.κ: Ξεχωρίζω από τον Ίσκιο της γης το XVIII, που είχα αναρτήσει παλιότερα.

"Τω καιρώ εκείνω η χώρα πάλι δυστυχούσε.

Αόρατοι πόλεμοι μα θανατηφόροι εξίσου, αρρώστιες συχνά και το φριχτόν τέλος όχι στην όμορφη θέα του μοναστηριού που οι καλόγεροι κρατούν στη μέση τα κλειδιά των κρανίων μήτε στον λόφο με τα κυπαρίσσια· μα στη σκόνη μέσα και στα σκουπίδια και στα υπόγεια αζήτητοι νεκροί –με το στανιό τα μάτια ορθάνοιχτα για τη φωτογραφία και την επικήρυξη. Και άλλη πείνα και ανέχεια ψυχής κάτω απ’ τον ίδιο πάντοτε ουρανό του κόσμου."